İnsan evde olunca, ya evde birlikte olduğu kişiye ya da kendisine kafayı takıyor. Mesela annemin her hareketine, her giysisine bir yorum getiriyorum ve kendisini zaman zaman çıldırtıyorum. "Anne bence gözlüğünün camını sil. Sence de çok yemiyor musun? Niye öyle dedin? Biraz olumlu olsan. Oje sürsene. Kaşlarını neden çattın? vs vs" Fakat annem benim saçmalarıma alışıp, cevap vermemeye başlayınca ben de anneme takmamaya başladım, ya da şöyle diyeyim; dozu azalttım. Hal böyle olunca da kendime takmaya başladım; cildime, saçıma, vücuduma, tırnaklarıma, kaşıma kısaca herşeye... Giyinirken, banyo yaparken sürekli kendi kendime bir söylenme hali; "Ya her tarafım sivilce oldu, ne yapsam geçmiyor!!!!!!!!!! Şu saçlara bakkk, çalı gibi! Tırnaklarım amma yamuk ya. Kaşlarım ne zaman bu hale gedi?"
 |
| Limonatamı kendime kaldırıyorum:) |
Birşeyleri toparlamaya çalışıyorum ama kişisel gelişim konusunda olduğu gibi kişisel bakım konusunda da epey beceriksizim. Ne kendi kendime tırnaklarımı törpüleyebiliyorum, ne saçımı şöyle havalı bir şekle sokabiliyorum, ne de kaşımı alabiliyorum. Eee kuaföre de gidemiyorum, o zaman kuaförü eve çağırayım dedim. Annem de artık benden bezmiş olduğu için "Eee iyi çağıralım," dedi ve ilk adım olarak manikürcüyü çağırayım karar verdim. 4-5 aydır gittiğim kuaförü aradım ve manikürcüye "Ben evden çıkamıyorum, siz gelseniz olur mu?" diye sordum. Direkt reddedildim, çıkamazmış dükkandan. Tabi yıkıldım bunu duyunca çünkü takmıştım bir kere. Kafayı üşütmemden endişelenen annem, hemen olaya müdahale etti; koşarak evden çıktı, 15 dakika sonra beni aradığında kendi kuaförünün manikürcüsüyle yolda olduklarını söyledi. Nasıl sevindimmm ve gelen manikürcü öyle tatlıydı ki, hem manikür hem pedikür hem kaş, üzerine de çay keyfiyle harika vakit geçirdim ve kendimle bir miktar barıştımmm. Şu an hem yazıyorum, hem durup durup tırnaklarıma bakıyorum.
Şimdi ise isırada, cilt ve saç meseleleri var. Manikür pediküre göre bunları çözümlemem, kısa vadede zor gözüküyor gerçi. Neticede cilt doktorumu eve çağıramam ve zaten pek de uzun olmayan saçlarıma yeni bir şekil verdiremem. Ama içimde bir hafiflik var nedense bu iki konuyla ilgili. Sanki cildimdeki pütürler ve sivilceler kendiliğinden geçecek ve saçlarım da birdenbire daha kolay şekil almaya başlayacak. Öyle hissediyorum ve an itibariyle kendimle barışmaya ve kendime iyi davranmaya karar veriyorummm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder