Hoşuma Gidenler
An itibariyle, sevgili blogumda 100. yazımı yazıyor olmak! Yahoooooo, diyorum bu noktada.
Eve nihayet bir usta çağırıp, neyin nasıl yapılacağını, en azından planlamış olmak.
Tırnaklarımdaki ojeyi değiştirtmiş olmam.
Hangover adlı filme, gözümden yaşlar gelene dek gülmek.
Beni çok eğlendiren "İstanbul'un Altınları" adlı dizi.
Nihayet doktor kontrolüne gidebilmek.
Annemin çikolata parçacıklı muffinlerini hüpletmek. (Sonradan 'neden yedim ben bunları' bunalımlarına girsem de)
Yazdıklarıma bakıyorum da, bu hafta sanki beni mutlu eden şeyler açısından biraz vasat geçmiş, neyse sağlık olsun diyelim.
Sinirimi zıplatanlar
Annemle manasız didişmelerim ve sonrasında pişman olmak. (Fena halde anneme taktım kafayı, hayırlısı bakalım)
Yeterince kitap okuyamamış olmak.
Kitapları, giysileri eleme işini bitirememek.
İnsana konuşma fırsatı vermeyen ve sürekli kendi hayatını anlatan arkadaşlar.
Garmin'in dişi çalışma arkadaşının (Kendisi, bundan sonra tarafımdan 'Pırasa' olarak anılacaktır.) suratı asık diye üzülmesi dertlenmesi. ( Belki arıza bende, insan çalışma arkadaşı suratsız olunca, üzülüyordur belki de)
Bir grup moda bloggerının Alaçatı'da geçirdiği hafta sonu.
"Ay Tutulması" adlı dizinin neredeyse her gün, günde iki defa gösterilmesi. (Bence yazın tüm televizyon kanallarını kapatsınlar. Ayıp yani, sürekli aynı şeyleri tekrar tekrar tekrar tekrar tekrar gösterip duruyorlar.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder