Yememe ve İçmeme Üzerine

Son 3-4 gündür kafamda sürekli yeme içmeyle ilgili şeyler dolanıp duruyor. Hem yememeye hem sigara içmemeye çalışınca zihnim iflas etti sanırım. Mesela, oturmuş şahane bir film izlerken "Ahhh şimdi bir kavanoz nutella yemek vardı," diyorum kendi kendime ve mutfağa, Garmin'in sakladığı-nı zannettiği ve benim kolaylıkla bulabileceğim Nutella kavanozuna koşmamak için kendimi zor tutuyorum. Ve kendimi bir bitki çayıyla oyalamaya çalışıyorum. Fakat çoğu bitki çayının tadı o kadar fena ki, yani keyif veren birşey mi içiyorum yoksa ilaç mı ayırt edemiyorum. Ve bu sefer de "Şimdi mis gibi bir latte olsa ve yanında da bir sigara, daha ne isterim," diyebiliyorum kendime.

Bitki çayı da kesmeyince, bu sefer biraz beyaz leblebi yemeye başlıyorum. Fakat badem, fındık, kaju, fıstık varken kim beyaz leblebi yemek ister ki? Ben istemem, kesinlikle! Leblebiden sonra sırayı ciklet alıyor ve tam o esnada Garmin geliyor eve, elinde iki paket sosisli sandviçle, "Hayrola, rejim yapıyorduk hani, salata yiyecektik bu akşam," diyorum. Garmin, "Tamam sen yeme ama benim canım çok istedi," diyor. O, içimin gittiği sosislileri yuvarlarken, ben kendimi bir tavşan gibi hissederek salata yiyorum. Aklım, elimi uzatsam yakalayabileceğim sosislilerde tabi.

Akşam yemeğinden sonraki süreçte Garmin, Sevgililer Günü şerefine aldığı kalp şeklindeki pastayı yememizi teklif ediyor. Artık buna da hayır diyemem, bir çatal yiyeyim diyorum. Pasta o kadar güzel ki, bir an kendimi kaybediyorum, bir çatal oluyor üç beş çatal. Ve sonra hemen bırakıyorum çatalı; yememeliyim içmemeliyim! Sağlıklı olmak gerçekten zormuş. Hem incecik hem sigara içmeyen insanlar artık bana doğaüstü varlıklarmış gibi geliyor. Nasıl oluyor da her daim sağlıklı yaşamayı başarıyorlar? Her gün salata, sebze, ızgara yiyip, su ve bitki çayı içmeye dayanabiliyorlar? Belki de benim damak ve hayat zevkim sağlıksız bir yaşama daha uygun. Kim bilir? Fakat bildiğim birşey var ki o da; eskiden, yani nutella yer, kahve ve sigara içer bir haldeyken sanki daha mutluydum.