Sanırım Cumartesi günü oturdum aylar sonra bir blog yazısı yazdım fakat Blogsy yayınlamama konusunda ısrar etti, beni bir takım ayarlar yapmaya zorladı, beceremedim, yazıyı sildim gitti. Sanırım yine aynı gün okumayı çok sevdiğim www.qunegond.wordpress bloğuna bir bakayım dedim ve bir sürü yeni yazı görünce bir çırpıda mutlu mutlu okudum. 'Ben de başlayayım yine yazmaya' diye düşünerek motive oldum ama sonrasında hızla 'Ne anlamı var bir bloğa yazmanın?' safhasına sürüklendim.
Bu sabah Tombi'yi doktora götürdüğümüz kliniğin resepsiyonunda, etraftaki annelere bakarak beklerken tekrar yazma isteği geldi -aslında sık sık geliyor ama- 'Burada gördüğüm anneleri ya da kısa olayları yazayım, neticede başka bir yerde bu kadar farklı kültürden insan görmem mümkün değil,' diye düşündüm. Fakat bu yeni yazı serisine yeni bir blogta başlama kararı alarak eve geldikten sonra yeni bir blog adresi alma çalışmalarına başladım. 'Anlatmak İstedim' kadar manalı bir isim bulamadım ve kürkçü dükkanına dönmeye karar verdim. Önce 'Blogsy yazılarımı yayınlayacak mı bakalım?' diye düşünerek bir deneme yayını yaptım. Yayınladı sağolsun! Ve onu silme işiyle uğraşmadan yazayım en iyisi dedim.
Nerede kalmıştık? Tombi'nin doğum günü; çok düşündüm yapsam mı yapmasam mı, nerede yapsam, herşeyi kendim m yapsam diye ve sonunda en ucuzundan bir parti organizatörü buldum, gerçi olayın sonunda fiyat beklediğimden fazla oldu ama neyse. Parti yeri olarak bizim evin karşısındaki parkı belirledim, davetiyeleri hazırlayıp okul arkadaşlarına 2 hafta önceden bıraktım, bir gün öncesine kadar kimseden ses yok! Verdiğimiz paradan öte kimse gelmezse Tombi'nin olası hayal kırıklığı beni üzdü ama şansımıza parti günü tüm arkadaşları geldi. Ve parti cidden şahane oldu, çocuklar çok eğlendi, ben sağa sola koşmaktan sosyalleşmek zorunda kalmadım, klasik olarak üstüm başım rezaletti, davetli annelerden bir kısmı doğum günü annesi gibi gözüküyordu, çoğu çocuk bakıcısıyla gelmişti, bu da işime geldi çünkü bakıcılar sosyalleşmekten ziyade çocuklar oynarken oturup dinlenmeyi tercih ediyor. Günün sonunda çok yoruldum ama Tombi ilk kalabalık doğum gününde çok mutlu oldu. İlginç olan ise bir sürü hediye gelmesine rağmen hiçbirini umursamadı. Bir kısmını açsın diye verip bir kısmını sakladım ama açtığı hediyeler de hiç ilgisini çekmedi, sadece arkadaşlarıyla oynayıp eğlendiği için çok mutlu oldu. Aslında şu hediye ve oyuncak kabusu olmasa, hayat ne güzel olacak! Mesela hediyesiz doğum günleri olsa. O kadar büyük bir masraf ki ayda iki üç doğum gününe gidince hediye almak. Zaten bu sene sadece Tombi'nin arkadaşlarının doğum gününe gidiyoruz, Lokum'un anaokul arkadaşları doğum günü yapsalar da katılmıyorum. O yaş grubunun birşey anladığı yok doğum gününden, otursunlar oturdukları yerde. İşte böyle şimdilik, yazarım inşallah yakında!!!
Posted with Blogsy
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder